Elke week biedt Portfolio een platform aan een kunststudent of artiest om hun werk voor de eerste keer met de buitenwereld te delen.
Je moet over een stevige portie lef beschikken om nu met volle goesting aan een artistieke carrière te beginnen. Kunstenares Elia Claessen gaat daarenboven niet alleen met subsidies, vilt en terpentijn tekeer: ook de aarde, de wortels en de mens worden kunstig aangeraakt. Ze graaft in boeken van Donna Harraway, wroet in het oeuvre van Joseph Beuys en trekt brandnetels uit de grond.
"Ik vind het heel belangrijk om te leren inschatten hoe alles in verband staat met elkaar. Als ik brood ga kopen, koop ik meer dan gewoon een brood. Er verandert iets in de relatie tussen mij en de verkoper. Er verandert iets in mijn eigen fysiologisch systeem. Er verandert iets aan de koren waarvan dat brood gemaakt werd. Ik probeer verder te kijken dan die hermetische actie van brood kopen." Claessen leert ons anders kijken naar een zondags bakkersbezoek en schetst hiermee ook hoe ze haar kunstenaarschap invult: het zichtbaar maken van de verbanden waaruit onze wereld gebouwd is.
Hiermee schopt ze ook tegen de klassieke structuren van de (beeldende) kunstwereld: ze rukt zich los van de traditionele vertoningswijzen. "Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de bodem en wat eruit groeit. Ik ben onlangs verhuisd en in mijn nieuwe tuin groeien brandnetels. Maar mijn kunstpraktijk fungeert niet als de transformatie van een gecontempleerd object – in dit geval de brandnetels – naar de vertoning ervan op witte tentoonstellingsmuren. Ik ben nu iets aan het ontwerpen, een soort machine, die ervoor zou zorgen dat de brandnetels terug de bodem in gaan. Dat proces gebruikt mijn productiekrachten: alles muteert, neemt andere vormen aan, transformeert: zo ook de brandnetels."
Maar ook Claessen zelf wil verbonden zijn aan wat er om haar heen groeit: "Ik wil mijn praktijk niet zien als mijn laboratorium, los van de wereld." Haar praktijk vloeit rond termen als: mogelijkheden, scheppen, transformeren. "Het is heel belangrijk om te durven speculeren," zegt ze met lichte fonkel in haar stem, "om ficties waar te nemen. Het is wonderbaarlijk waar we als mens toe in staat zijn."
Reactie toevoegen