Net zoals zovele anderen stond ik vorige week ongeduldig te wachten in de kou van mijn kleine slaapkamer tot Googleflix+ eindelijk de nieuwe Star Wars online zou zetten. A New Hope for the Return of the Sith moest niet alleen een nieuwe hoop betekenen voor de pseudofascistische emo-orde, maar ook voor 's werelds bekendste franchise gevuld met lightsabers en Wookiees. Het resultaat laat echter te wensen over. Het fandom mag dan wel verdeeld zijn, maar één ding is zeker: Star Wars ep. XVIII is niet de film waarop we allen gehoopt hadden.
A New Hope for the Return of the Sith begint bij het laatste shot van The Backstroke of the West, een hommage aan het eerste shot van The Last Jedi. Daarbij houden de vergelijkingen echter op met wat unaniem gezien wordt als de beste Star Wars film ooit gemaakt. Ik ben niet de eerste criticus die dit zal zeggen, en ik zal vast ook niet de laatste zijn, maar Star Wars is saai geworden. En dat heeft volgens mij alles te maken met een 19de-eeuwse stroming: het naturalisme.
Naturalisme is een stroming, die vooral werd aangehangen door saaie SJW's als Emile Zola. Ze volgde het realisme op, waarin kunstenaars probeerden enkel verhalen te schrijven die realistisch waren. De naturalisten namen dit echter nog een stapje verder door obsessief hun verhalen zo realistisch mogelijk te maken. Monsieur Zola heeft zo bijvoorbeeld een paar weken op een trein doorgebracht, alleen maar omdat hij enkele hoofdstukken van zijn nieuwe boek op zo'n archaïsche klimaatkiller wou laten afspelen. Maar als mensen dan toch zo graag een realistisch verhaal over een trein willen lezen, waarom lezen ze dan niet gewoon de Wikipediapagina van dat spellement?
Darth Darth Binks
Dezelfde vraag stel ik mij steeds meer bij Star Wars. Tuurlijk, het is bewonderenswaardig wat voor een accuraat beeld de film heeft kunnen schetsen van oorlog in de ruimte. Maar als je zo graag wil kijken naar ruimteschepen die elkaar op epische schaal uit het luchtledige knallen, waarom kijk je dan niet gewoon naar het nieuws? Hetzelfde geldt voor de meeste andere technologieën, die door de film als 'futuristisch' worden voorgesteld. Je vraagt je af hoe de regisseur van de meest gehypete film van 2064 het in zijn hoofd kon halen dat mensen geïnteresseerd zouden zijn in het zoveelste lightsabergevecht in een tijd waarin mensen zo'n ding gewoon online kunnen bestellen.
Daar komt nog eens bij dat A New Hope for the Return of the Sith plots een hele hoop politieke boodschappen aan zijn publiek opdringt, dat gewoon probeert te genieten van een buitenaards drama tussen goed en kwaad. Zo heb ik mij bijvoorbeeld sterk geërgerd aan het acteerwerk van J'rx P-543-rxk, de acteur die Darth Darth Binks speelt. Disney had er op voorhand een heel spel van gemaakt dat ze een Gungan gingen casten voor die rol, aangezien er al weinig rollen zijn voor aliens in Hollywood. Als kijker stelde ik me echter de vraag of ze niet beter iemand hadden kunnen kiezen die het personage kon spelen met de eer die zo'n icoon verdient.
Zoals zovele anderen ben ik erg teleurgesteld in A New Hope for the Return of the Sith en snak ik nostalgisch naar betere tijden, waarin Star Wars en politiek strikt gescheiden bleven en Jar Jar Binks gespeeld werd door een capabele acteur.
Reactie toevoegen