Wie bij het halen van de occasionele soja latté van de Or ooit al eens heeft durven opkijken van zijn Instafeed, heeft zich wellicht al afgevraagd wie er aan de overkant zo roerloos stilzit. Wie was Romain Deconinck, die er bij weer en wind op de trappen vertoeft?
Romanus Arthur Julius Deconinck, of beter, Romain, was een boegbeeld van het Vlaamse volkstheater. Hij werd op 7 december 1915 geboren in een Gents arbeidersgezin. In zijn jeugd volgde hij toneel- en tekenlessen. Zijn eerste stappen in de toneelwereld zette hij door sketches op te voeren in bioscopen, samen met actrice Hélène Marechal. In 1941 werd hem gevraagd zijn eerste revue te schrijven voor de Minardschouwburg. De titel was 'Past op de velodieven'. Velodieven zijn blijkbaar als liefde en oorlog: ze zijn van alle tijden en vormen een goed kunstonderwerp.
Na de oorlog maakte hij van de Minard zijn vaste stek. Zijn theatergezelschap, dat bekend stond als ‘Deconincks beren’, werd er het huisgezelschap. De elegante schouwburg stond er toen al bijna honderd jaar, sinds het in 1847 werd gebouwd om Gent een eerste schouwburg voor Nederlandstalig theater te bieden. Het werd ontworpen door architect en vrijmetselaar Louis Minard, die de bouw volledig zelf financierde. Het bleef tot 1898 de Nederlandse schouwburg van Gent, tot de Koninklijke Nederlandse Schouwburg, de huidige thuisbasis van NTGent, deze functie overnam. De man en zijn beren moesten verkassen naar het dienstencentrum van Ledeberg, waar heel wat minder volk op afkwam.
Doorheen de jaren passeerden enkele vrouwen zijn revue. Eén van hen is Mary Brouillard. Samen met haar hield Romain het café rechts van de Minardschouwburg open. De naam, Marimain, is een samentrekking van hun voornamen. Het café links van de Minard heette vroeger 'Café Gebed zonder Eind' en werd in 2012 als eerbetoon omgedoopt tot 'Café Romain'. De muren zijn bekleed met posters, foto’s en platenhoezen om de grote Gentenaar te herdenken. Zijn werk was meestal komisch, soms kritisch, maar altijd met een happy end, want volgens Romain was er in het leven altijd hoop op iets beters. Hij sloot zijn carrière af op de Gentse Feesten van 1990 met zijn allerlaatste stuk 'Dag Katrien'.
Pas in 1994, het jaar dat Romain het leven liet, werd de Minardschouwburg heropend. Vandaag zit het standbeeld van Romain er te blinken op de trappen, met aan weerszijden Café Romain en de Marimain. Logisch dus, dat het plein tegenwoordig het Romain Deconinckplein heet.
Reactie toevoegen