Ondertussen zijn er meer dan vijf lange jaren verstreken sinds de zomer van 2011. De oorlog in Aleppo is geworden tot een nieuwsitem achterin het journaal. De reporter kijkt al bij voorbaat quasi verontschuldigend, omdat het ‘weer’ zover is. De redactie wringt zich in de meeste gekke bochten om toch maar eens ‘een nieuw perspectief’ op de feiten te laten horen. De verwoesting van de tweede grootste stad van Syrië roept ondertussen gewenning op. Los van de materiële schade, kan vooral de aanval op humanitaire instellingen zoals ziekenhuizen nog even choqueren. Zéker als Rudi Vranckx het ons met een lijkbiddersgezicht vertelt. Volgens verschillende bronnen staat er in Oost-Aleppo ondertussen geen enkel ziekenhuis of school meer recht. Ondertussen lacht Assad lankmoedig, dreigt Iran en bevraagt Poetin jongetjes over de grenzen van het Russische imperium. Ook zijn vriendje aan de andere kant van de plas heeft de moraal die hij nooit had begraven.
"Mag dit engagement alstublieft overwaaien naar België?"
En de Duitse politiek? Merkel noemde de toestand in Aleppo meermaals een ‘schande’ voor het Westen, maar bovenal blijft ook zij diplomatisch en voorzichtig. Ze zal de woorden ‘wir schaffen das’ wellicht nooit meer uitspreken. 'Mutti' is nu vooral bezig met opnieuw herverkozen te worden, en als dat met een stap naar rechts is, zal ze dat zeker doen. In Berlijn is ‘unter den Linden’ aan de Russische ambassade gedemonstreerd door een kunstenaarscollectief van professoren, kunstenaars en schrijvers. Zij hebben een dringende eis: de oorlog beeïndigen en Poetin en Assad voor het Internationaal Strafhof in Den Haag brengen. “We moeten luid en duidelijk hun schande benoemen”, klinkt het bij de bekende regisseur Volker Schlöndorff. “Dit zou niet mogen gebeuren onder het mom van ‘strijd tegen terrorisme.” Als politici geen dwingende actie ondernemen, zal het engagement vanuit de onderbuik van de maatschappij moeten komen. Snel volgde er uiteraard een tegendemonstratie van pro-Poetinsympathisanten. Al bij al kon de politie beide groepen tot bedaren brengen. Beide activisten doen tenminste de moeite om op straat te komen en hun verontwaardiging uit te schreeuwen. In tijden van Twitter kan dat tellen. Mag dit engagement alstublieft overwaaien naar België?
Reactie toevoegen