De media begrijpen Acid niet, maar hij hen evenmin

Beste vrienden zullen ze nooit worden, de traditionele media en hun sociale tegenhangers. Dat blijkt nog maar eens uit de recente video's door YouTuber/influencer/internetfenomeen (omcirkel wat je het best vindt passen) Acid over de zaak-Reuzegom en de manier waarop daarover in de traditionele media bericht werd.

Still uit Acids video

Wereldvreemde media?

De traditionele media worden al jaren verweten dat ze als een stel boomers over jongeren en hun influencer-idolen berichten. Ze zouden wereldvreemd en afstandelijk berichten over een wereld en generatie die ze niet begrijpen. Dat lijkt op het eerste gezicht ook te kloppen, als je journalisten hoort spreken over een "TikTok-influencer" en zich in bochten ziet wringen om uitgelegd te krijgen wat Acid, echte naam Nathan Vandergunst, precies doet.

Wat je de traditionele media wel kan verwijten, is dat ze schielijk onderschatten hoe populair contentcreators zoals Acid bij jongeren zijn

Je mag evenwel niet vergeten dat jongeren niet de doelgroep zijn van die journaalfragmenten of nieuwsartikels. Die dienen om aan je grootmoeder en nonkel Franky uitgelegd te krijgen wie die jongen met zijn gekke accent in zijn bureaustoel is. Wie het ooit al geprobeerd heeft, kan wellicht getuigen dat het niet eenvoudig is.

Onderschatte impact

Wat je de traditionele media wel kan verwijten, is dat ze schielijk onderschatten hoe populair contentcreators zoals Acid bij jongeren zijn. Vandergunsts meest actieve YouTubekanaal telt meer dan een half miljoen abonnees en zijn video’s halen vlotjes 200.000 views en meer. Zijn eerste Reuzegom-video haalde op een uur tijd meer dan 25.000 views en zijn tweede video over hetzelfde thema werd op minder dan 24 uur bijna 400.000 keer bekeken. Traditionele media kunnen alleen maar dromen van die statistieken bij jongerendoelgroepen.

Vooral in de tweede Reuzegom-video valt op dat Vandergunst zichzelf ongemakkelijk veel schouderklopjes geeft.

Toch werd Acids video door heel wat journalisten ietwat makkelijk weggezet als onsamenhangend geschreeuw in een microfoon. Vandergunst zou volgens sommigen ook enkel uit zijn op internetaandacht en bijgevolg extra inkomsten. Het lijdt bijna geen twijfel dat eigenbelang ook een rol speelde bij zijn beslissing om de video's te maken. Vooral in de tweede Reuzegom-video valt op dat Vandergunst zichzelf ongemakkelijk veel schouderklopjes geeft.

Zeggen dat Acids enige doel met deze video's was om naam en faam te vergaren bij zijn jonge publiek zou echter te ver gaan. Vandergunst is namelijk, ondanks wat vele boomers lijken te denken, geen idioot. Hij wist vermoedelijk maar al te goed dat hij een rechtszaak riskeerde door namen van Reuzegommers, hun professionele achtergrond en zelfs gegevens van familieleden online te gooien. De reacties op zijn video's tonen bovendien aan dat Vandergunst als megafoon diende voor een sluimerend gevoel van onrechtvaardigheid en woede. De vurigheid waarmee hij zijn video verdedigde, wijst er ook op dat zijn motivatie iets puurder is dan zuivere geld- en aandachtshonger.

Fouten rechtzetten

Ligt de oorzaak van deze schijnbare generatiekloof dan volledig bij de traditionele media? Neen, want Acids video's illustreren perfect dat hij niet volledig begrijpt hoe die media werken. Vandergunst gaat nogal losjes om met feiten en 'de waarheid' als concept. Dat is niet ideaal als je aan mediakritiek wil doen. Afgaande op YouTubecomments en commentaren op sociale media deelt een groot deel van zijn fanbase bovendien die misvattingen. 

Het lijken minder fouten en lijkt veeleer ingegeven door luiheid

In de nieuwste video gaat Acid in op enkele kritieken die op de eerste video bestonden, maar hij beperkt zich grotendeels tot zaken waar niemand zich echt aan stoorde. Hij verduidelijkt dat hij gewoon een willekeurig beeld van rechters (letterlijk het eerste dat je tegenkomt wanneer je 'rechters' googelt), burgemeesters (het achtste beeld op Google) en gouverneurs (het vierde) gekozen heeft en dat de afgebeelde personen niks met de zaak te maken hebben. Dat lijken minder fouten en lijkt veeleer ingegeven door luiheid. Acid verantwoordt zich wel voor de keuze om niet-aangeklaagde Reuzegommers te vermelden. Zij zouden aan de basis liggen van de sadistische doopcultuur bij Reuzegom en zo indirect verantwoordelijk zijn.

Eigen lof stinkt

Een van bovenvermelde aan zichzelf gerichte schouderklopjes waar Acid in zijn recentste video gul mee strooit, is de bewering dat er door zijn video "eindelijk echt gepraat en gediscussieerd wordt over het hele Reuzegomgebeuren." Die bewering klinkt niet alleen arrogant, ze is ook fout. De traditionele media berichten al jaren over de bewuste doop en het proces dat erop volgde. Er waren talloze artikels en enkele uitgebreide documentaires. In actualiteitsprogramma's werd uitgebreid over het onderwerp gedebatteerd. Als dat Vandergunst niet bereikt heeft, kan dat die media moeilijk aangewreven worden.

Heel wat jongeren lijken nochtans Vandergunsts mening te delen. Zij consumeren minder traditionele media en misschien is de berichtgeving hen daarom ontgaan. Dat is evenwel niet de 'schuld' van de media, wel van de kanalen en personen die bij die groep een groot bereik hebben.

Soms wordt de sfeer in de video zelfs openlijk samenzweerderig

Het is goed mogelijk dat Acid het debat bij jongeren mee heeft aangezwengeld, maar zijn beweringen dat dankzij zijn video eindelijk protesten en betogingen van de grond kwamen, slaat evenzeer nergens op. Al meteen na de uitspraak barstte het protest op sociale media los en werden de eerste demonstraties georganiseerd.

Samenzweerderig

Soms wordt de sfeer in de video zelfs openlijk samenzweerderig. Al in zijn eerste video had Acid het over de "pussies" van de media, die de namen van Reuzegommers niet openbaar zouden durven te maken. In de tweede video schakelt hij nog een versnelling hoger. Vandergunst heeft het over media die in handen zijn van de overheid en impliceert daarmee dat die van hogerhand een narratief opgelegd krijgen. In zijn eerste video spreekt Acid het letterlijk uit: "De media is bang van hen. Ik niet." Ironisch genoeg citeert hij in diezelfde video uit een artikel van diezelfde traditionele media die te angstig zouden zijn om over Reuzegom te berichten.

Die samenzweerderige toon is een sluipend gif in het publiek debat, om dan toch dure woorden te gebruiken. Hier wordt niemand beter van. Traditionele media en hun nieuwerwetse tegenhangers kunnen van elkaar leren, maar door minachting en wantrouwen te zaaien, zet je de deur naar frustraties en desinformatie aan beide kanten wagenwijd open.