De trein is een geweldig vervoermiddel. Je stapt op, kijkt een beetje rond naar de koeien in het landschap, fantaseert over waar dat oude koppeltje met de matching regenjassen naartoe gaat, stapt uit en je bent op je bestemming.
Dat is tenminste hoe het zou moeten gaan. In de praktijk wordt die vredige verplaatsing vaak verstoord door defecten aan het spoor en het verlangen er al te zijn. Wat mij echter het meest tot frustratie drijft, zijn de medepassagiers. Vooral rond spitsuur laten die zich niet van hun mooiste kant zien. Terwijl de trein het station nog aan het binnenrollen is, komt er al een stormloop op gang op het perron. Iedereen moet en zal vlak voor de deur staan wanneer de trein tot stilstand komt. Mensen checken in hun omgeving of er zeker geen andere passagier snel een persoonlijke vierzit kan claimen. Dan gaan de deuren open en blijkt dat er mensen willen uitstappen. Ook dát nog. Ze doen een stap opzij, een kleintje, zodat ze nog steeds in polepositie blijven om als eerste op de trein te springen. "Doe kalm!" denk ik dan, à l'aise s'il vous plaît.
Sporen met de trein is een kunst in geduld en verdraagzaamheid.
Eens in de wagon zie je de kopjes omhoog gaan, opkijkend van hun smartphone. "Kom niet naast mij zitten, God sta mij bij". De zieligste mensen hebben hun bagage preventief op de zitplaats naast zich geploft. Als klap op de vuurpijl begint er enkele rijen verder een baby te krijsen. Ogen rollen uit de kassen, het volume van de AirPods wordt verhoogd. Vergeet niet dat jij vroeger ook een baby was en dat andere mensen jou toen ook talloze keren verdragen hebben. Nu is het aan jou om stoïcijns te blijven.
Sporen met de trein is een kunst in geduld en verdraagzaamheid. Vertraging is vervelend, maar laat je humeur er niet door verpesten. Voor al je medepassagiers is de situatie even vervelend, dus wees lief voor elkaar! We're all in this together. Doe een babbeltje met het omaatje naast je, glimlach naar het kindje dat je aanstaart.
Verder wil ik een pleidooi houden voor het afschaffen van eerste- en tweedeklasplaatsen. Een duidelijk onderscheid tussen verschillende rangen, dat is toch niet meer van deze tijd? De verkoop van tickets voor eerste klas leverde de NMBS in 2022 een meeropbrengst van ongeveer 35 miljoen euro op (de prijs ligt 50% hoger dan het standaardtarief). Dit is dan ook het voornaamste argument om de verschillende prijscategorieën te behouden. Een kwestie van vraag en aanbod, volgens minister van Mobiliteit Georges Gilkinet. Wat mij betreft staat dit haaks op wat een door de overheid gesubsidieerd bedrijf zou moeten nastreven. Vraag en aanbod is in dit geval een laf excuus voor achterhaalde nonsens, om winstbejag te verdoezelen. Als iedereen zich netjes gedraagt, is er geen nood aan een rustigere coupé, en moeten behoevenden, zoals zwangere vrouwen en andersvaliden, niet vrezen voor hun gegarandeerde zitplaats.
Reactie toevoegen