Een simpele groene noot die je maar al te vaak links laat liggen. Is de onderwaardering gegrond? Of is er sprake van algemene dwaling van de samenleving omdat wij die mystieke boodschapper van de Oriënt niet naar waarde kunnen schatten?
De Oriënt, het verre exotische gebied waar weinigen zich aan wagen. Mystieke paleizen, machtige sultans, betoverende muziek en ruïnes van machtige beschavingen die ooit in hun bloei zelfs door de strijdvaardige Grieken gevreesd werden. Voor de enkelingen onder ons die zich een weg kunnen banen door de mensenmassa's, bazaren die meer iets weghebben van intimiderende doolhoven dan winkelcentrums en de intrigerende en betoverende architectuur wacht een aangename verrassing.
De queeste door de dorre woestijngebieden op zoek naar deze noot, in combinatie met een genadeloze zon die je op de hielen zit, kan de moraal snel doen kelderen. Gezelschap in de vorm van een geliefde, een kameraad of beter zelfs, een blatend geitje, is noodzakelijk!
Essentieel onderscheid tussen de gewone en de gezouten pistachenoot is een must. De verorbering van een gewoon pistachenootje voelt aan als de warme, knusse knuffel van een dierbare. Die specifieke warme chocomelk die je op een gezellige winteravond nog drinkt voor je een film kijkt en die tot de ziel reikt. Zorgeloos dwalen in de zee op een strandvakantie. Die ene zomervakantie die je altijd zal bijblijven en je vervult met vreugde als je erop terugblikt. De gewone pistachenoot is "pure vreugde en voldoening in een neut," zoals dat weleens gezegd wordt.
Nu vraag je je hoogstwaarschijnlijk af hoe de gezouten pistachenoot die sensatie ooit kan toppen? Maar dat, kameraad, is een foute ingesteldheid. Want ze zijn niet te vergelijken en bovendien bedoeld voor compleet andere doeleinden.
De gewone pistachenoot symboliseert de algemene levensvreugde en het gevoel van innerlijke rust, terwijl de gezouten pistachenoot over een duistere kant beschikt. Eens je begint aan gezouten pistachenootjes, bestaat er een kans dat je nooit meer terugkeert naar de oude realiteit. De gezouten pistachenoot voelt aan als een aanslag op je tong.
Eens je begint aan gezouten pistachenootjes, bestaat er een kans dat je nooit meer terugkeert naar de oude realiteit
De smaak overheerst alles in zijn pad, versterkt door het zoutgehalte zorgt de intense storm aan sensatie ervoor dat de enige optie complete overgave aan de meedogenloze noot is. De extase die je voelt als je verdwaalt in iemands ogen en een onbeschrijfelijke verbinding voelt die je doet verlangen naar meer, om die daarna in een flits van een seconde weer kwijt te raken om achter te blijven in pure wanhoop die overslaat in waanzin. Dat is misschien wel de meest accurate beschrijving van de smaaksensatie van de fatale gezouten pistachenoot.
Dat de gezouten pistachenoot mensen tot het uiterste kan drijven, weten de volkeren van de Oriënt al sinds oudsher. Ze zagen de chaos die de noot teweegbracht en besloten de mensheid ervan te sparen door de prijs voor altijd hoog te houden. Toch weerhoudt dat mij er niet van om binnenkort weer een zakje pistachenootjes te verslinden alsof morgen niet bestaat.
Reactie toevoegen