Besmettelijk enthousiasme: interview met de Gentse band Mayorga

Dat Mayorga een hechte band vormt, is een gerucht dat maar moeilijk te ontkennen valt. Dat merken we ook wanneer we het viertal spreken. Helena (zangeres en gitaar), Charline (gitaar, synthesizer en backing vocals), Trui (basgitaar, bassynthesizer en backing vocals) en Sam (drummer) keuvelen er enthousiast op los.

Proficiat met jullie overwinning in 'De nieuwe lichting'. Hoe hebben jullie die gevierd?

"We hebben die echt op onze manier gevierd. We zijn pita gaan eten en dan zijn we in Gent nog op café geweest. Het was een gezellige avond, maar we zijn heel braaf gebleven en lagen vroeg in ons bed. We waren echt kapot van die hele week." 

Wat hebben jullie meegenomen uit die hele ervaring?

"We hebben vooral ontdekt dat we een goede bende zijn, we komen echt overeen. De ervaring was vrij kort, maar daarom niet minder intens. Al dat spelen, de logistiek, de vele uren in de auto. 'De nieuwe lichting' heeft ons duidelijk dichter bij elkaar gebracht en dat vertaalt zich ook naar de buitenwereld. Het is gewoon leuk dat we het allemaal samen kunnen beleven, we voelen dat we een match hebben."

Hoe is het allemaal begonnen voor Mayorga? 

"Eigenlijk kenden we elkaar allemaal al van het KASK in Gent. Je ziet iedereen daar bij bepaalde projectjes spelen en komt elkaar regelmatig tegen. Het is sowieso wel een kleine wereld. Zo zijn Helena en Charline amper een jaar geleden begonnen met de band. Nadien zijn Trui en Sam erbij gekomen." 

"'De nieuwe lichting' heeft ons duidelijk dichter bij elkaar gebracht"

"Ons eerste optreden was in BarBroos in Gent, daar is zowat het startschot van Mayorga gegeven. Het café stond toen echt stampvol. We hadden onze single 'Weekend lover' ook net uitgebracht en iedereen was het nummer echt aan het meeschreeuwen. Dat was pure waanzin." 

Waar vinden jullie zoal inspiratie voor jullie nummers?

"Helena schrijft de nummers. De inspiratie komt dus vaak voort uit wat in haar leven gebeurt. Wanneer ze een nummer heeft geschreven, komt Helena naar de studio met haar demo. Dan luisteren we er samen naar, praten we erover en dan wordt het gaandeweg een echt nummer. Die gesprekken werken trouwens vaak therapeutisch. Het nummer 'Girlcrush' is dan weer ontstaan door op café te gaan. We zeggen nu niet dat we altijd op café trekken voor inspiratie, maar de gesprekken die daar ontstaan, kunnen wel helpen." 

Wat maakt jullie uniek binnen het Belgische muzieklandschap? 

"Eerst en vooral is onze muziek echt een unieke mix tussen dromerige elementen en herkenbare oorwurmpjes. Hoe Helena dan ook nog eens op het podium staat, dat doet echt niemand haar na. Als je naar haar kijkt en haar unieke stem hoort, kan je niet anders dan meegaan in haar verhaal. Ze speelt met zoveel overtuiging, zonder erover na te denken. Wij haken daar als bandleden dan ook automatisch op in en zo hebben we veel plezier op het podium. Eigenlijk zouden we zelf graag naar onze shows komen kijken."

Willen jullie een bepaalde boodschap brengen met jullie muziek?

"We willen vooral een herkenbaar verhaal brengen. Mensen kunnen zo hun eigen invulling geven aan onze liedjes en daar steun uit halen. De boodschap die we ook willen meegeven aan jonge meisjes, is dat je als vrouw wel degelijk muzikante kan worden. Vrouwelijke artiesten zijn dan ook aan een opmars bezig. Zo is Helena bijvoorbeeld de eerste vrouw die is afgestudeerd in gitaar aan het KASK en is Charline de enige vrouwelijke producer in haar klas." 

"Zoals Helena op het podium staat, dat doet echt niemand haar na"

Wat hopen jullie in de toekomst nog te bereiken? Dromen jullie al eens van het buitenland? 

"We willen eerst proberen hier in België op te klimmen. Dan zien we wel wat de grenzen doen. Onze muziek mag dan wel dromerig klinken, we blijven toch graag met beide voeten op de grond. Beginnen vliegen, daar hebben wij of onze dromen absoluut geen baat bij."

En wat met samenwerkingen?

"We willen eerst nog even ons eigen ding doen. Soms komen er wel berichten binnen. Zo hebben we aan Beyoncé gevraagd om volgende maand eens terug te bellen als ze in België is. Nu is het te druk (lacht)." 

Als jullie niet voor muziek hadden gekozen, welk carrièrepad waren jullie dan ingeslagen? 

Trui: "Als ik niet voor muziek had gekozen, was ik nu patholoog geworden." 

Charline: "Dat wist ik niet. Mijn twee opties waren psychiater of patholoog, we hadden elkaar dus sowieso gevonden (lacht)." 

Helena: "In de lagere school had ik twee hobby's: muziek en basketbal. Met die laatste ben ik uiteindelijk gestopt, anders had ik het nu misschien tot de wereldtop geschopt in het basketbal." 

Sam: "Geen idee, ik ben al zo lang met muziek bezig dat ik niets anders gewend ben. Wel heb ik in een ver verleden humane wetenschappen gestudeerd. Dat vond ik altijd heel interessant, dus misschien had ik wel iets met mensen gedaan. Maar geef mij toch maar muziek. Dat is eigenlijk ook met mensen." 

Is er nog een laatste boodschap die jullie graag meegeven aan de lezer? 

"Live laugh love!"