Er vallen veel goede internationale films te bezichtigen in de Gentse bioscopen. Ik besloot echter om het Belgische 'Ritueel' een kans te geven. Dat was achteraf gezien geen goed idee. Deze review bevat lichte spoilers.
'Ritueel' is de nieuwste film van Hans Herbots, bekend van onder andere 'De behandeling'. De twee films hebben enkele zaken gemeen, met name Geert Van Rampelberg in de rol van politie-inspecteur en het thriller-crimeachtig karakter zoals films uit onze contreien dat wel vaker genegen zijn. 'Ritueel' is jammer genoeg niet erg genietbaar.
Tijdens de eerste minuten van 'Ritueel' worden we geconfronteerd met het traumatiserende ongeval waarbij forensisch duikster Kiki (Marie Vinck) haar beide ouders verliest, maar haar broer weet te redden van de verdrinkingsdood. Wat een impactvolle start had moeten zijn die de protagonist en de kijker de nodige emotionele bagage meegeeft, verwerd snel tot een slecht geëdite mikmak die wat slapjes nazindert. Geen goed begin dus. Wat zich in de volgende twee uur afspeelt, is een van de meest frustrerende kijkervaringen die ik al heb mogen meemaken. 'Ritueel' is in feite een opeenvolging van uiterst zorgvuldig, professioneel en soms zelfs kunstzinnig opgevoerde scènes die op uiterest armetierige wijze aan elkaar geflanst zijn.
Waarom ik normaal nooit films uit eigen land ga kijken: de kans dat ik mijn geld verspil, is te groot
Kiki vindt een afgehakte hand in een kanaal en doktert snel uit dat het slachtoffer gelinkt is aan Belgisch-koloniale praktijken van oudsher die vandaag door rijke families worden voortgezet. Bloedrubber dan, kobaltmijnen nu. Een verzetsbeweging die gerechtigheid eist voor Congo, voor de wandaden van destijds en de wanpraktijken in de hedendaagse mijnen, wordt door de politie als extremistisch gelabeld omwille van haar harde betoog. Het duurt niet lang tot de gekapte handen hen de facto tot schuldigen herleidt, en een bomdreiging brengt een schietgrage agente ertoe een van de verzetsleiders neer te knallen. De bom blijkt achteraf een verfbom en de schuldige blijft zoek.
Bon, je zou denken dat deze precaire setting een ideale verhaallijn biedt om politiegeweld tegenover minderheden te plaatsen in het Belgisch-koloniaal verhaal van vandaag. En dat alles ingebed in een politiethriller met emotionele ondertonen. In de plaats daarvan wordt de kijker gepest met exposerende en soms ronduit slechte dialogen, de meest gratuite seksscène van het laatste decennium en frustrerende, voorspelbare subplots. Kortom, gewoon teleurstellend. Versta me niet verkeerd, de individuele scènes waren heel kundig gefabriceerd en gaven blijk van Herbots' cinematografische kunde. Het narratieve weefsel dat die scènes aan elkaar hoort te binden was echter rot en kwalitatief equivalent aan 'De buurtpolitie'. Deze bioscoopervaring herinnerde me eraan waarom ik normaal nooit films uit eigen land ga kijken: de kans dat ik mijn geld verspil, is te groot.
Reactie toevoegen