De (muzikale) reizen van Eva De Roovere

Soloartiest

In één ademteug beschrijft ze haar solocarrière. Ze laat uit niets blijken dat deze niet zo originele vraag al een paar keer aan haar is voorgelegd. “Ik schrijf mijn eigen nummers en mijn eigen albums onder mijn eigen naam. Dat is niet altijd zo geweest. Destijds ben ik begonnen als folkzangeres bij de Kadril, een Gentse folkgroep. Via Kadril ben ik dan bij Oblomow terecht gekomen. Dit was een project met internationale muzikanten. Met Gerry De Mol heb ik het project Kleine blote liedjes gedaan, dit bevat songs gebracht met enkel stem en gitaar. We hebben twee cd’tjes met dit project uitgebracht maar ik zat met een ei. Ik wou mijn eigen liedjes kwijt.”

"Ik zat met een ei en wou mijn eigen liedjes kwijt" 

De Roovere broedde op een plan en de rest is geschiedenis. Ze bracht onder eigen naam een album uit, gemaakt met vrienden. Haar eerste album heet De Jager. “Dat was bedoeld als een popalbum in het Nederlands, hoewel het vaak als kleinkunst wordt aangeduid.” Ondertussen heeft De Roovere vier Nederlandstalige albums uitgebracht en ook eentje in het Engels, Chanticleer. Tussen het opnemen van platen besteedt zij haar aandacht ook aan andere projecten. “Ik heb momenteel een project lopen met mijn neef Wim Punk. We hebben een album uitgebracht, The Skinny Genes. Nu ben ik bezig aan een nieuw album."

American Dream

“Ik schrijf het liefst en het best in het Nederlands, maar doordat ik tijdens een internationale songschrijversweek een paar Amerikanen had leren kennen, begon ik ook in het Engels te schrijven. Bob Neuwirth, die heel lang de tourmanager van Bob Dylan is geweest, heeft mij voorgesteld aan een paar andere mensen. Ik ben dan heel vaak over en weer gegaan naar de VS. De songs die ik toen schreef waren in het Engels en ik twijfelde om ze te vertalen, maar mijn Amerikaanse vrienden hebben me overtuigd om ze in het Engels te brengen. Het in het Engels opnemen van een album is dus op een zeer natuurlijke manier tot stand gekomen.”

"Ik had eigenlijk geen vergunning om op te treden"

“Vorig jaar heb ik acht maanden in Iowa gewoond. Het jaar daarvoor ben ik gaan reizen, opnemen en schrijven in L.A., Nashville en Houston. Ik bleef overal telkens twee dagen, een dag om te schrijven en een dag om op te nemen. De acht maanden in Iowa heb ik doorgebracht door er te spelen, wat eigenlijk niet mocht omdat ik geen vergunning had om op te treden (gniffelt).”

Breedbeeld

Het thema van haar nieuwe album is niet zo lukraak gekozen, maar hangt samen met de evolutie van De Roovere als mens. “Ik merk dat de thema’s waar je over schrijft ook wel wat mee gaan met de leeftijd. Tussen mijn twintig en mijn dertig was ik vooral bezig met vragen over liefde.” We polsen hoopvol of wij antwoorden zullen krijgen op ons dertigste. “Wel, er komen antwoorden, maar of dat oplossingen zijn, dat weet ik niet. En daarna bots je weer op nieuwe vragen.”

"Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze maatschappij een optimale maatschappij wordt?"

“Tussen je dertig en veertig ben je niet meer bij het nieuwe talent. Je bent al wat gevestigd in wat je doet en dus komen er andere vragen naar voren. Je stelt jezelf de vraag of je de juiste keuze hebt gemaakt. In elk opzicht. Het begint iets filosofischer te worden. Dit jaar word ik veertig, dus ik heb weer een periode afgesloten. Ik merk dat ik minder met mezelf bezig ben en meer met de wereld rondom mij. Je hebt eerst tijd nodig om te zoeken wie je bent en wat je wil vertellen. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze maatschappij een optimale maatschappij wordt? Dat is een vraag die mij echt bezighoudt.”

Schrijfkriebels

Muziek maken, daar komt het schrijven van teksten vaak bij kijken. Maar niet alle tekst die geschreven wordt, wordt in een lied gegoten. Zo heeft De Roovere een tijd geleden een poëziebundel uitgebracht waarin tal van ongebruikte teksten zijn ondergebracht. Naast de bundel, heeft ze ook het boek ik is perfect geschreven in opdracht van Lannoo. De titel is een toespeling op het nummer dat ze samen met Diggy Dex bracht, Fantastig toch. “Lannoo brengt elk jaar een essay uit van ongeveer een honderdtal bladzijden voor de maand van de spiritualiteit. Het thema dat ik kreeg was 'perfectie'. Wat erin staat? Voornamelijk brieven die ik schreef naar mensen die nog leven of niet meer leven."

Muziekwereldreis

We vragen haar naar de gedachten en dromen die af en toe eens rondwaaien in haar hoofd, waar ze prompt op antwoordt dat ze graag eens in een film wil spelen en dat ze het in elk interview laat noteren. Je weet maar nooit. Verder vertelt ze dat ze het geluk heeft het leven te leven waar ze van droomt. “Ik heb ongelofelijk veel vrijheid als mens en ik neem die ook. Ik heb geen kinderen, ik heb ze nooit gewild. Maar heb ik dan de essentie van het leven gemist, vraag ik me soms af. Er zijn nog andere dingen in het leven. Muziek bijvoorbeeld. Ik geloof dat je geboren bent als muzikant, dat je geboren wordt met een soort van kennis. Dat het mijn taak is om muziek te maken, maar wat de boodschap moet zijn, dat verandert. Ik heb letterlijk een podium om iets te zeggen.”

"Ik geloof dat je geboren wordt als muzikant"

“Wat echt een grote droom is, is een reis rond de wereld maken in teken van muziek. Ik heb het, misschien naïeve, idee dat je hier eigenlijk geen geld voor zou moeten nodig hebben. Ik weet dat heel veel mensen dat durven, zo zonder geld een wereldreis doen, maar ik weet niet of ik dit durf. Ik weet niet of ik zoveel vrijheid durf nemen om gewoon te vertrekken. Iemand zei me dat ik geen schrik hoef te hebben geen slaapplaats of geld te hebben, want ik heb mijn muziek. Als ik op de hoek van een straat ga staan dan kan ik daar geld mee verdienen. Niemand kan mij dat afnemen, dat talent. Uw geld, uw bezit kan afgenomen worden. Maar wie je bent en wat je kan, dat kan niemand u afnemen. Ik moet nog zoveel zien, ik hoop dat ik nog veel tijd heb (lacht).