Dubbele cohorte: Het geduld van de medische wereld is op!

Al 6 jaar is geweten dat de basisopleiding geneeskunde gereduceerd zou worden van 7 naar 6 jaar. De minister van Volksgezondheid en Sociale zaken heeft tot nu toe amper iets ondernomen om oplossingen te voorzien voor de dubbele cohorte studenten Geneeskunde die volgend academiejaar (17’-18’) afstuderen. Deze problematiek is nationaal: zowel de Vlaamse als Franstalige studenten worden hiermee geconfronteerd. We willen daarom vier grote, gemeenschappelijke problemen aankaarten. 

In de eerste plaats is er een ernstig tekort aan kwalitatieve opleidingsplaatsen. Dit zijn de plaatsen waar afgestudeerde basisartsen hun vervolgopleiding voor een bepaald specialisme voltrekken. De planningscommissie kwam in december 2016 met cijfers naar buiten die aantonen dat er op dit moment nog een tekort is van 1200 opleidingsplaatsen. Het probleem situeert zich voornamelijk in de specialistische opleidingen, daar er bij de huisartsen een structurele oplossing gekomen is via een interuniversitaire samenwerking. 

Een tweede probleem is het plotse voorstel van het kabinet De Block om de ManaMa van de huisartsenopleiding te reduceren van 3 naar 2,5 jaar. Hierbij zouden de zes maanden ziekenhuisstages wegvallen. Dit zou een gemakkelijke besparing van zeven miljoen euro voor de overheid betekenen en eventueel zorgen voor wat meer opleidingsplaatsen in de ziekenhuizen. Het zou echter rampzalige gevolgen kunnen hebben voor onze gezondheidszorg: Belgische huisartsen zouden niet langer voldoen aan de Europese normen, waardoor ze hun Europese erkenning zouden verliezen en zowaar ‘tweederangsartsen’ zouden worden in Europa. Ook de beoogde verbetering in de samenwerking tussen eerste-, tweede- en derdelijnsgezondheidszorg komt zo in het gedrang.

Onze derde bezorgdheid zijn de 000-RIZIV-nummers. Elke erkende arts krijgt een RIZIV-nummer. Een 000-nummer is een bijzonder nummer dat onder meer wordt toegekend aan diegenen die niet kunnen doorstromen naar een verdere specialisatie of artsen die in België geen equivalent van hun buitenlands diploma verkrijgen. Met een 000-RIZIV-nummer kan een arts echter enkel werken onder voogdij van een arts met een volwaardig RIZIV-nummer. Als geneeskundestudenten vrezen wij dat deze 000-nummers aangewend zullen worden als een oplossing voor de dubbele cohorte: wie geen opleidingsplaats vindt, wordt gedwongen in dit 000-statuut.

Een laatste doch de belangrijkste hindernis is het gebrek aan financiering voor deze problematiek. We stellen vast dat Minister De Block liever investeert in bijvoorbeeld de ontwikkeling van dure apps, digitalisering en andere investeringen dan in de opleiding van toekomstige artsen. Zonder adequate financiering bestaan er echter weinig constructieve oplossingen voor het probleem van de dubbele cohorte, zeker nu het al zo laat is. Bovendien blijkt uit onderzoek dat elke euro geïnvesteerd in onderwijs en gezondheidszorg de economie op termijn geld oplevert. Het gaat om de artsen van morgen, om de gezondheidszorg van morgen, het behoud van de kwaliteit van geneeskunde in België en dus ook om uw gezondheid!