Guy Swinnen en zijn team gingen voor deze tour back to basics. Alhoewel ze al decennialang hun nummers eerst akoestisch schrijven en daarna omzetten naar een rockversie, werkten ze deze keer andersom. Hits zoals 'Nothing On My Radio', 'Don’t You Know' en 'Robbin' The Liquor Store' kregen een akoestisch jasje en die jasjes pasten wonderwel goed.
The Scabs treden al jaren en jaren op, maar veel is er in de tussentijd niet veranderd. Dezelfde energie, dezelfde skinny jeans en dezelfde lange wilde haren, maar nu wel grijs in plaats van bruin. Swinnen is niet voor niets de frontman van de groep. Op een bescheiden en sympathieke manier vertelde hij tussen de nummers door anekdotes uit de goede oude tijd. Het absoluut hoogtepunt was de uitvoering van 'Hard Times'. Hoewel de zaal boemvol was, leek het alsof je er alleen met de frontman en zijn begeleidende muzikanten zat. Je kon een naald horen vallen en voelde zelf het verdriet en het spijtgevoel verweven in de lyrics.
De jongere generatie was toch hier en daar vertegenwoordigd, ook al zijn The Scabs van ver voor ‘onze tijd’. Veel van hen kennen het waarschijnlijk nog van kleins af aan, toen papa thuis kwam van zijn werk en de plaat van The Scabs opzette. Bij de intro van 'Crystal Eyes' hoorde je meteen enthousiaste kreten uit herkenning. De meerderheid van het publiek was dan ook wel van de oudere garde en voor hen was het concert duidelijk pure nostalgie naar de wilde jonge jaren. Misschien zullen we dat pas snappen als we binnen dertig jaar ook naar een reünieconcert van Bazart gaan.
Reacties
(Geen onderwerp)
(Geen onderwerp)
Reactie toevoegen