Over leven

Op naar een duurzaam leven

Sofie

Het walhalla van de shopaholic: de Veldstraat, de Langemunt, het Zuid, ... je wordt rond de oren geslagen met hoeveel er is en hoeveel we denken nodig te hebben. Volgens de theorie heb je basisbehoeften en zaken die als extra gezien worden. Maar als je goed om je heen kijkt, zie je heel veel mensen die zich ervan overtuigen dat al deze materie ons gelukkig maakt. We zien echter niet in hoeveel tijd en energie erin kruipt om de gemaakte financiële put arbeidsgewijs weer te dichten en dat we daardoor vaak iets anders niet kunnen doen. We wijden een leven aan werken, maar dat hebben we precies nog niet goed door. We gaan het grootste deel van onze levensduur investeren om als return on investment te bezitten en niet om te overleven.

Hypothetisch: wat als we minder nodig hebben, kunnen we het ons dan ook permitteren om minder te gaan werken en meer tijd te hebben om te leven? Dit leven stellen we momenteel bijna gelijk aan consumeren. Want voor veel zaken die je wil doen, heb je ook geld nodig en om aan dat geld te raken dien je te werken. Ik heb me er ook zeker schuldig aan gemaakt, maar ik kom stilaan tot het besef dat we door bescheidener te leven ook best gelukkig kunnen zijn. Bedenk eens, de Homo Sapiens Sapiens kwam al ongeveer 200.000 jaar geleden in Afrika voor als soort. Toen hadden we dagtaken als het verzamelen van besjes of eieren, jagen, af en toe eens paren, waren we extatisch dat we gewoon vuur konden maken en dat verhaal vertellen we trouwens nog steeds. Kortom, toen had men tijd en ruimte om te doen wat het leven zich op een bepaald moment aandiende. Bijvoorbeeld: een soortgenoot kwam te sterven en men wist niet steeds hoe dit kwam, men had verdriet en ging er samen mee om. Er overkwam ons vroeger veel meer en dat zijn we stilaan gaan controleren. Het niet beheersen en het niet weten, zijn we jammer genoeg grotendeels kwijt en we kiezen ervoor om niet meer stil te staan.

"We worden geleefd, door de jachtige stroming der maatschappij die we ironisch genoeg samen in stand houden."

De dood bijvoorbeeld hebben we afgeschaft: na drie dagen wordt van je verwacht dat je de taken van alledag weer kan opnemen en er kan staan zoals voorheen. Evolutionair gezien waren dit de eerste zaken waar we als soort mee geconfronteerd werden en we hadden er ook de tijd voor: om geboren te worden, te eten, te slapen, te leven en te sterven. Deze tijd hebben we over duizenden jaren heen verbannen. Hoe mensen kunnen vertellen dat ‘het leven voorbijgevlogen is’ en ze opeens de grijze seniors van de bende zijn. De gemiddeld 80 nietige jaartjes die we mogen bewandelen op deze planeet, worden ons grotendeels gedirigeerd als we niet waakzaam zijn. We worden geleefd, door de jachtige stroming der maatschappij die we ironisch genoeg samen in stand houden. We leven aan 200km/u en kunnen niet inschatten wanneer het genoeg is, tot we op een civilisation crash afstevenen? Kabouter lui, mijn beste kerel, ik word er ook zo moe van. Hiervoor bedank ik vriendelijk en wens ik een alternatief levenspad in te slaan, één waarin ik ruimte maak om te zijn. Op een comfortabele manier waarbij ik niets tekort kom, maar ik me ook bewust ben van de onnodige extra’s die ik probeer te vermijden en er zo ruimte ontstaat om het leven te verkennen: back to the roots of being

0
Gemiddeld: 4 (1 stem)

Reactie toevoegen