Gat in uw cultuur

>URBANUS
> 67 JAAR
>KOMIEK, CABARETIER, ZANGER, GITARIST, STRIPAUTEUR & ACTEUR
 

Veel jonge mensen vinden Woody Allen een zaag, een zeur en een oeverloze leuteraar, maar ik heb er in het begin van mijn carrière heel veel inspiratie uit gehaald! Zijn films gaan vaak over onmogelijke liefdes, maar telkens weet hij een nieuwe invalshoek te vinden, waardoor je telkens weer aangenaam verrast wordt. In 'Crimes and Misdemeanors' heb je bijvoorbeeld twee parallel lopende verhalen die totaal niets met elkaar te maken hebben, maar aan het eind blijken heel veel dingen verweven. Wanneer het psychologisch gezwam wat begint tegen te steken, komt er altijd net op tijd een fantastische oneliner of een visuele grap. In 1983 waren de special effects bijlange nog niet zo vergevorderd, maar toch zag ik een fragment in 'Zelig' waar ik keihard om moest lachen. Die film gaat over iemand zonder persoonlijkheid, een menselijke kameleon. Als hij een kwartier naast een zak cement staat, wordt hij zelf een zak cement. Zo komt hij in Duitsland terecht en plots verschijnen er archiefbeelden van Hitler en de nazi’s. Maar wie zit daar als jood tussen Hitler, Goebbels, Göring en Himmler? Niemand minder dan Woody Allen himself! Dat was voor die tijd een goed gephotoshopt trucje, maar dat vond ik bijzonder gedurfd en grappig!

Foto Nena Driehuijzen

>CAMILLE POLLIE
>26 JAAR
>COMMUNITYMANAGER VAN OPENVRT & MNM-DJ

Foto: Nena Driehuijzen

Twee jaar geleden begon ik met hardlopen. Door een druk werkschema bleef het fitnessabonnement ongebruikt en ook de beurtenkaart bij de yoga bleef onbestempeld. Daarom dacht ik: eens proberen of ik het zou volhouden om ’s morgens voor het werk te gaan lopen. Een collega raadde me aan 'What I Talk About When I Talk About Running' van Haruki Murakami in huis te halen. Murakami is bekend van romans als 'Kafka op the Shore' en 'Norwegian Wood', boeken die je zeker eens moet gelezen hebben. Maar wat ik niet wist, is dat hij ook een fanatiek hardloper is. Hij begon met hardlopen toen hij fulltime schrijver werd, nadat hij jarenlang een club runde. Terwijl ik me een weg baande doorheen zijn boek, begon ik met lopen: eerst vijf kilometer (waarna ik doodop was), daarna langere afstanden. Ondertussen heb ik mijn eerste marathon gelopen en dat deed ik naast een meer dan fulltime job. 'What I Talk About When I Talk About Running' heeft me geleerd dat er naast werk ook plaats moet zijn voor andere dingen in je hoofd. Die plaats creëer je door iets anders te doen dan in een bureaustoel te zitten. Voor mij is dat lopen, voor een ander kan dit yoga zijn of een goed boek lezen. Maar als je één boek leest, laat het dan dit zijn!