Droomwerelden op de laatste dag Boomtown

Op de zesde en laatste dag schiep de Handelsbeurs een line-up van Belgische, experimentele muziekwezens. Genregrenzen werden uitgedaagd, dromen nagejaagd en geesten verruimd. En we hoorden dat het verdomd goed was.

Offerrituelen

MDCIII

Al in de vroege avond liep de concertzaal vol voor MDCIII, het verrassende en veelbelovende trioproject van Matthias De Craene die zelf diverse blaasinstrumenten bespeelde. De donkere en hevig berookte setting leek in combinatie met de eerste noodlottige tromslagen van gerespecteerde drummers Lennert Jacobs en Simon Segers als een magnetisch veld op het publiek te werken. Vanaf het begin tot het einde van de act werden we meegesleept in een trance van opzwepende, natuurlijk aandoende ritmes die erg langzaam een spanning in de richting van een apocalyps opbouwden. Zo waarborgden de lange nummers een haast ononderbroken hypnose waarin de toeschouwer als het ware een rol in een verhaal over inheemse stammen en hun offerrituelen kreeg.  

Kopstemhoge sferen

Catbug

Minder zinderend, maar een pak tederder was het solo-optreden van de jonge Antwerpse Catbug, die ons kort en ietwat verlegen begroette met de woorden “hey experimental music lovers”. Terwijl ze zichzelf op haar blauwe gitaar begeleidde, bracht ze drie innemende nummers die enigszins aan Scandinavische indie deden denken. De experimentele dimensie schuilde duidelijk in haar zang: gretig maakte de muzikante gebruik van haar ijle kopstem die – op een paar uitzonderingen na – steeds naadloos overvloeide in een rauwere, zwoele zangstem die niemand onberoerd liet. In de toekomst mag ze gerust wat minder onwennig op het podium staan, want ze heeft haar plaatsje daar verdiend. 

Veelzijdige driehoek

De volgende band die op het podium van de Handelsbeurs neerstreek, was het unieke trio Dans Dans dat in 2012 zijn debuut maakte. Ze staan erom bekend: frontman/gitarist Bert Dockx, bassist Frederic Jacques en drummer Steven Cassiers verkenden onvermoeibaar elke uithoek van het muzikale landschap, wat in een resem onverwachtse wendingen resulteerde. Van intieme jazz en onstuimige rock tot avant-garde – in elk genre van dit wel erg brede spectrum onthulden de drie zich als geboren muzikanten. Voor elk wat wils, zou men denken, maar voor het publiek vormden de overgangen een heuse uitdaging die zich in een mengelmoes van heupwiegen, wild dansen, vreemde lichaamskronkelingen en fronsende blikken vertaalde. Vermakelijk, maar vermoeiend.  

Hemels duo

BeraadGeslagen

In de pauze tussen de laatste twee optredens zakten – vermoedelijk door de stortregen – maar weinigen af naar de Kouter, waardoor de soundcheck van BeraadGeslagen al een ruim publiek lokte. En terecht, want die voorspelde een buitengewone performance. Het duo dat bestaat uit drummer Lander Gyselinck en toetsenist/zanger Fulco Ottervanger had zich immers niet op het podium, maar te midden van de zaal geïnstalleerd, waar ze ons al warm maakten voor wat nog komen moest. Nadat de twee ons meedeelden dat het “daar” (wijzend naar het podium) te doen was, keken we om en zagen we Catbug die een prachtig vervolg gaf aan haar vorige muzikale intermezzo en zo de hemelse act van BeraadGeslagen mocht inleiden. Gelukzaligheid verspreidde zich over de gezichten van de festivalgangers toen Gyselinck ons nog maar eens van zijn immense drumtalent overtuigde en sfeerverzekeraar Ottervanger zijn vingers over maar liefst drie synthesizers liet glijden. Een zeer complementaire combinatie, zo bleek snel. Recht tegenover elkaar gestoeld speelden ze aandachtig in op wat de ander deed en schiepen zo een vervreemdende muzikale wereld, waarin ze ons – allen dansend – toch thuis deden voelen. Door hun combinatie van wonderlijk betitelde nummers als ‘Wolkenwerpen’, improvisatie en terugkerende motieven hield het charmante duo het publiek tot aan de laatste noten in hun greep. Eindigen deden ze met een wel erg impressionant “opstapje naar Spinvis”, waarna ze het midden met dankbare buigingen verlieten en opgingen in het publiek.  

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen