“De lat wordt voor vrouwen nog altijd hoger gelegd”

Kort voor haar vurige toespraak bij de Women’s Strike konden wij de rector al even spreken. Een gesprek over haar eigen strijd tegen het patriarchale universitaire milieu.

 

Anne De Paepe is duidelijk opgezet met het initiatief: “Het is het uitgelezen moment om op internationale vrouwendag aandacht te vragen voor solidariteit tussen mannen en vrouwen. Seksisme is natuurlijk een wereldwijd probleem, maar dat hoeft er ons niet van te weerhouden ook nog kritisch naar onszelf te kijken. Ik heb de voorbije jaren heel wat maatregelen ingevoerd om gelijke kansen mogelijk te maken, maar zonder cultuuromslag zal het niet lukken. Mijn oproep bestaat erin dat iedereen er voor moet zorgen dat die gelijke kansen er komen. Ik kan dat niet als rector alleen.”

Het is sinds 1996 geleden dat er een vrouw tot decaan werd verkozen. Zou u de quota willen uitbreiden naar de decanen?

“Ik heb al een oproep gedaan voor meer vrouwelijke decanen. We zijn een zeer gedecentraliseerde universiteit, dus de faculteiten hebben heel wat macht. Een cultuurverandering moet gedragen worden door iedereen. Een week geleden werd ik aangesproken door een vrouwelijke hoogleraar die niet akkoord was met mijn oproep. Je zou verschieten van het gebrek aan solidariteit. Ook vrouwen gaan de machocultuur soms bewust of onbewust uitdragen, maar solidariteit is net essentieel op de werkvloer.”

 

“Solidariteit is essentieel op de werkvloer”

Welke hindernissen hebt u moeten ervaren in uw benoeming tot prof en later rector?

 

“Ik was mij toen minder bewust van de hindernissen die ik heb gekend. Ik ben vrij snel benoemd geworden tot diensthoofd van het Centrum Medische Genetica, maar de zaken die men van mij heeft geëist om die positie te kunnen innemen, worden misschien niet op dezelfde manier geëist bij een man. Bijvoorbeeld de manier waarop ik aangesteld ben als diensthoofd, dat is gegaan op een zeer onconventionele manier. Men heeft mij in dat in een geheime vergadering gevraagd, omdat ik nog vrij jong was en het was ongewoon dat vrouwen zo’n positie gekregen. Men heeft dat eerst op een bijna geheimzinnige manier afgetoetst, omdat ze dachten dat mannelijke collega’s tegenstand zouden geven. Als ik daar nu aan terugdenk, is dat eigenlijk hallucinant. Mannen en vrouwen zijn natuurlijk niet gelijk op biologisch vlak, het is de vrouw die kinderen krijgt. Onherroepelijk betekent dat een periode in je carrière dat je tijd moet hebben om zwanger te zijn en te bevallen en voor dat kind te zorgen en alles georganiseerd krijgen. Je moet het recht hebben om als vrouw dat te kunnen doen zonder dat dat weerslag heeft op je carrière." Toch is De Paepe niet pessimistisch. “Ik zie wel dat er zaken beteren, we hebben een kader gecreëerd om thuis te werken, en bieden crèches, en strijkdiensten aan.

"Ik wil als vrouw niet geleefd worden"

Wat vindt u van uw rolmodelfunctie?

“Ik wil die rol wel opnemen, mensen hebben daar nood aan. Zo kan ik tenminste tonen dat er geen grenzen zijn, en dat je kan geraken waar je wil geraken. Je moet in jezelf geloven, en je dromen waar maken. Maar daarbij steeds controle over je eigen leven houden. Mijn laatste beslissing (om niet opnieuw te kandideren als rector, red.) heb ik daarom genomen. Ik wil ten allen tijde baas zijn over mijn eigen leven. Ik wil als vrouw niet geleefd worden. De lat wordt voor vrouwen nog altijd hoger gelegd. Voor vrouwen is men kritischer, van vrouwen wordt minder verdragen, en vrouwen worden sneller afgerekend. En er wordt meer geëist, en dat voel ik ook als vrouwelijke rector.”

0
Gemiddeld: 3.7 (3 stemmen)

Reactie toevoegen