Campus UZ is voor veel studenten bovengronds al een doolhof, maar dat is niets vergeleken met de ondergrondse gangen. Normaal zie je er klusjesmannen en dokters op de fiets, maar nu dus ook drie studenten op een journalistieke ontdekkingsmissie.
Wanneer je de tunnels binnenkomt, ben je op slag al je oriëntatievermogen kwijt. Een eindeloosheid aan dezelfde door tl-lampen verlichtte gangen, die zowel ijselijk als opmerkelijk warm zijn. Nog gekleed voor onze lange winter, moesten we al snel een trui uitdoen. De gangen worden voornamelijk gebruikt door artsen en verpleegkundigen om zich makkelijk van het ene naar het andere gebouw te kunnen verplaatsen, zonder zich in het drukke verkeer van de bovengrondse campus te moeten begeven. Maar ook hier beneden is het verbazingwekkend druk. Tussen de fietsers, met luidruchtige fietsbellen, rijden ook transportkarretjes met een grote verscheidenheid aan ziekenhuisspullen. Verder bevinden zich in de gangen ook opslagplaatsen, de centrale verwarming van het ziekenhuis en een aantal fietsenstallingen. Naast het bordje 'wasserij' zien we waslijnen hangen met drogende ziekenhuisuniformen.
Verlaten ziekenhuisbedden
Dieper in de gangen zijn er steeds minder mensen, steeds minder lampen en steeds meer zichtbare elektriciteitsdraden. De gangen stralen verlatenheid uit en worden niet meer gebruikt door fietsende artsen, maar uitsluitend nog voor het transport van grote vrachten. De bouw van het UZ ging van start in 1937 en het zou ons absoluut niet verbazen als de verlaten gangen nog van die tijd dateren.
Een ideale setting voor een post-apocalyptische thriller
De tunnels lopen onder de hele campus door, maar er zijn niet overal even veel ondergrondse verdiepingen. Op sommige plaatsen kan je zelfs tot niveau -3 afzakken. Aangekomen op verdieping -3 zie je een waarschuwingsbordje 'radioactief', een aantal verlaten ziekenhuisbedden en verder een donkere ruimte. Het is op het eerste gezicht een ideale setting voor een post-apocalyptische thriller. Een verder onderzoek van de ruimte hebben we achterwege gelaten. De neiging om hier zo snel mogelijk weg te lopen overtrof onze journalistieke nieuwsgierigheid, dus hier is onze ondergrondse ontdekkingstocht tot een einde gekomen.
Campusader
In de catacomben onder het ziekenhuis valt geen straaltje zonneschijn of frisse lucht te bespeuren. Daarvoor kan je een andere tunnel nemen: degene die de walgelijk naam 'campusader' draagt. Dit modern stukje tunneltechnologie reikt boven de vele auto's, trambanen en zieke mensen uit en verbindt ook de belangrijkste gebouwen van het complex. Wanneer de ondergrondse mollengangen te vol of te eng zijn, kunnen dokters zich zonder de straatstenen aan te hoeven raken van het ene gebouw naar het andere begeven. Dit keer wel met een mooi uitzicht en zonder het risico aangereden te worden door een fiets of gemechaniseerd transportkarretje.
Reactie toevoegen